บันทึกการเดินทาง > “บางกระเจ้า” รีวิวการเดินทางเล็กๆครั้งแรกของผม
ความสุขของหลายคนมันต่างกันครับ บางคนชอบชอปปิ้ง เที่ยวห้างดัง นั่งชิลร้านเหล้า เม้าท์มอยกับเพื่อนร่วมงาน ดูหนังบ้าง ฟังเพลงบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่สำหรับผมแล้ว มันจะมีความสุขทุกครั้งที่ออกเดินทางท่องเที่ยวถ่ายรูป แม้จะเป็นเวลาเพียงสั้นๆ แต่ขอให้ได้ยินเสียงชัตเตอร์ เสียงลมเบาๆ เสียงคลื่นทะเลซัดกับโขดหิน เล็กๆน้อยๆเพียงเท่านี้ก็มีความสุขละครับ...
และนี่คือรีวิวการเดินทางเล็กๆครั้งแรกของผมครับ “บางกระเจ้า”
เริ่มจากการเดินทางมายังท่าเรือวัดบางนานอก ผมนั่งแท็กซี่มาจาก BTS อุดมสุข 60 บาทครับ หรือจะนั่งวินมอไซค์ก็ได้เช่นกัน 40 บาท 10 นาทีก็ถึงท่าเรือละ ส่วนผมถึงท่าเรือก็ห้าโมงเย็นเข้าไปแล้ว แต่ในเมื่อยังมีแสงส่องจากท้องฟ้าอยู่ เราก็ยังต้องไปต่อครับเพราะชีวิตคือการเดินทาง...
นั่งเรือข้ามฟากจากท่าเรือวัดบางนานอก-ท่าเรือวัดบางน้ำผึ้งนอก 10 นาทีถึงครับ ค่าบริการ 4 บาท
ผู้คนสัญจรไปมาผ่านท่าเรือสองฝั่งนี้เยอะมากครับ มีทั้งคนทั่วไป ทั้งจักรยาน หรือแม้กระทั่งมอเตอร์ไซค์ก็สามารถเอาขึ้นเรือได้ครับ ค่าบริการก็ต่างกันไป
มีเรือเล็กให้บริการด้วยนะครับ แต่ราคาไม่แน่ใจ เห็นต่างชาติชอบใช้บริการกัน
เรือออกจากฝั่งแล้ววว
นี่คือนางแบบประจำทริปการเดินทางนะครับ 555
เหมือนเธอจะชอบถ่ายรูปแฮะ
ถึงแล้วครับท่าเรือวัดบางน้ำผึ้งนอก
จ่ายค่าเรือตรงนี้เลยครับ
มีเซนเซอร์ชี้วัดจำนวนคนเข้าออกด้วยแฮะ
มองไปฝั่งตรงข้ามนี่คือ โรงกลั่นน้ำมันบางจาก ตอนกลางคืนน่าจะสวยมากครับจากตรงนี้
เป็นนางแบบดีๆไม่ชอบ อยากเป็นตากล้องซะงั้น 5555
เรือลำแค่นี้แหละครับ รถมอเตอร์ไซค์ขึ้นได้หลายสิบคันเลย
นี่คือร้านเช่าจักรยานครับ จักยานที่นี่เยอะมาก เช่า 50 บาท คืนก่อน 1 ทุ่ม (ถ้ามาเช้าก็ยัง 50 บาทนะครับ) ใช้บัตรประชาชนมัดจำไว้
มีการ test bike ซะด้วยสิ เจ้าของร้านบอกเอาไปลองก่อนเลยครับน้อง คันไหนสวย คันไหนดีก็เอาคันนั้นเลย แถมมีบริการเสริมเบาะด้วยแฮะ อะไรจะปานนั้น พี่เค้าคงคิดว่าสักพักไอ้นี่มันคงต้องปวดตูดแน่ๆ 5555
มีแผนที่แถมมาด้วยครับ..
ผ้าเย็นฟรี น้ำเย็นฟรี พร้อมแล้วก็ไปโลด ก่อนที่ตะวันจะลาลับขอบฟ้าเสียก่อน
แชะๆๆๆ Go Go Go
ที่นี่ไม่เหมือนใครครับ มันมีเสน่ห์เหลือเกิน...ไม่ต้องมาเขินฉันพูดจริงๆ...555++ กลับมาก่อนโธ่ยังไม่ทันจะเริ่มเลย เพลงมาซะละ จะบอกว่าที่นี่มีเสน่ห์จริงๆครับ ปั่นจักรยานเล่นในเกาะก็ยังมีคนมาถามตลอดการเดินทางว่าจะไปไหนๆให้พาไปรึเปล่า เราได้ยินก็เอะใจ เฮ้ย! คนที่นี่เป็นอย่างนี้จริงๆหรอ 555 แรกๆก็คงต้องระแวงกันเป็นธรรมดา อ่าว ผมไม่ใช่คนในพื้นที่นี่ครับ สรุปคือเค้าเป็นอย่างนี้กันแทบทุกคนครับจะใกล้ไกลแค่ไหนไม่มีหลง ขอให้แวะถามข้างทางก็ถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย เพราะคนที่นี่มีน้ำใจมากครับ
ตลอดทางก็บรรยากาศดีมากเลยครับ มีเพื่อนร่วมทางเยอะแยะเลย ไม่เหงาละคราวนี้
มีเสาสัญญาณโทรศัพท์แฮะ จะเชคอินหรืออัพสเตตัสบลาๆๆ ก็ได้เสมอ เมื่อเธอต้องการ...
ทางไหนดีเนี่ย...แน่ใจว่าไม่หลงทาง???
แวะสักพักละกัน หายเหนื่อยค่อยไปต่อ...
ตรงนี้ไม่มีโปเกมอนให้จับนะครับ 555
ถึงละครับ นี่คือ”สวนศรีนครเขื่อนขันธ์” เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในสถานที่ที่ต้องมาเลยครับ ไม่มาเหมือนมาไม่ถึง เอ๊ะยังไง!
ข้างในนั้นเป็นส่วนหย่อม สระน้ำ ลู่วิ่ง ลู่ปั่นจักรยาน
อากาศดีมากครับลมเย็นสบายเลย
ถ่ายรูปได้
นอนพักได้ บรรยากาศเงียบสงบเหมาะแก่การมาพักผ่อนแล้วสูดลมหายใจให้เต็มปอดก่อนกลับไปทำงานในวันต่อไป
ปิดท้ายด้วยรูปนี้เลยละกัน เสียดายที่ทริปนี้มาช้าไปหน่อย ไม่งั้นจะพาไปแวะตลาดน้ำบางน้ำผึ้งด้วย ยังไงผมขอติดไว้ก่อนละกันนะครับ
รอบหน้าเดี๋ยวถ่ายรูปสวยๆมาฝาก
ขอบคุณที่ติดตามครับผม
พิษณุ โคตรบุรี